Karol Grandek, urodzony 11 kwietnia 1949 roku w Kamieniu Śląskim, jest wybitnym polskim specjalistą w dziedzinie informatyki oraz elektrotechniki. Jego prace koncentrują się na automatyce, informatyce oraz układach programowalnych, co czyni go ekspertem w tych dynamicznie rozwijających się obszarach technologicznych.
Obecnie pełni funkcję nauczyciela akademickiego na Politechnice Opolskiej, gdzie przekazuje swoją wiedzę i doświadczenie kolejnym pokoleniom studentów. Jego wkład w edukację oraz badania naukowe jest nieoceniony i znacząco przyczynia się do rozwoju polskiej nauki technicznej.
Życiorys
Karol Grandek to postać, której edukacyjna droga i osiągnięcia naukowe są dowodem na jego zaangażowanie w rozwój techniki i edukacji. Urodził się w 1949 roku w Kamieniu Śląskim, gdzie zdobył pierwsze wykształcenie, kończąc szkołę podstawową w Krapkowicach oraz średnią w Gogolinie. Po pomyślnie zdanym egzaminie maturalnym w 1967 roku, rozpoczął studia w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, które ukończył w 1973 roku, zdobywając tytuł magistra inżyniera. Warto dodać, że rok wcześniej odbył roczne studia podyplomowe z zakresu kulturalno-oświatowego na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Po zakończeniu edukacji wrócił do Opola, gdzie rozpoczął pracę jako asystent w Wyższej Szkole Inżynieryjnej. Równocześnie podjął studia doktoranckie na Politechnice Wrocławskiej, co zaowocowało uzyskaniem stopnia naukowego doktora nauk technicznych w 1976 roku. Już po chwili od ukończenia doktoratu, Karol Grandek objął stanowisko adiunkta w opolskiej WSI, przemianowanej później na Politechnikę Opolską.
W latach 1981-1985 pełnił funkcję kierownika Zakładu Cybernetyki Technicznej w WSI. Jego kariera naukowa ciągle się rozwijała, a w 1986 roku odbył 6-miesięczny staż naukowy w Politechnice Wrocławskiej. W związku z przemianami ustrojowo-gospodarczymi w późnych latach 80. XX wieku, w 1987 roku założył firmę informatyczną, której był współwłaścicielem aż do 1996 roku.
W latach 1989-1990 pracował jako specjalista do spraw mikroprocesów w Opolskich Zakładach Przemysłu Wapienniczego w Tarnowie. Następnie, w dłuższej perspektywie, zajmował się administracją akademicką, piastując urząd prodziekana do spraw studenckich w latach 1996-1999, a następnie do spraw organizacyjnych Wydziału Elektrotechniki i Automatyki PO w latach 1999-2005. Dynamika jego kariery była widoczna również po 2005 roku, kiedy to był zastępcą dyrektora Instytutu Automatyki i Informatyki PO, a także pełnił funkcję kierownika Katedry Automatyki i Systemów Informatycznych.
Karierę na stanowisku prodziekana Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Informatyki PO kontynuował od 2008 do 2012 roku, znowu zajmując się sprawami studenckimi. W 2012 roku objął funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Automatyki i Informatyki. Ważny dla jego kariery jest także fakt, że jest członkiem Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej oraz Komisji Metrologii w katowickim oddziale Polskiej Akademii Nauk. Jego dorobek naukowy jest imponujący — zbliża się do 70 publikacji, w tym osiem skryptów, a także wypromował kilkudziesięciu magistrów i inżynierów.
Przypisy
- Władze Instytutu Automatyki i Informatyki kadencji 2012-2016. iaii.we.po.opole.pl. [dostęp 02.01.2012 r.]
- Wiadomości Uczelniane Politechniki Opolskiej nr 13 (176), czerwiec 2008, s. 28.
- Wiadomości Uczelniane Politechniki Opolskiej nr 13 (176), czerwiec 2008, s. 27.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Włodzimierz Promiński | Magdalena Ujma (historyczka) | Ewa Zaleska (polonistka) | Józef Madeja | Winfried Lampert | Rafał Łuszczewski | Czesław Skierbiszewski | Carl Mainka | Marian Łukaniszyn | Zbigniew Bereszyński | Witold Potwora | Dariusz Ratajczak | Andrzej Ciuk | Jan Marcinkiewicz (ur. 1948) | Tadeusz Detyna | Rafał Matwiejczuk | Alfred Steinert | Piotr Garbaczewski | Lech Nijakowski | Janusz KyziołOceń: Karol Grandek