Piotr Garbaczewski

---

Życiorys

Urodziny Piotra Garbaczewskiego miały miejsce w 1948 roku w Opolu, miejscu, w które jego rodzice przenieśli się po zakończeniu II wojny światowej. W 1962 roku ukończył tam Szkołę Podstawową nr 6 im. Powstańców Śląskich, a cztery lata później, w 1966 roku, przystąpił do I Publicznego Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika, gdzie z powodzeniem złożył egzamin maturalny.

Po zakończeniu szkoły średniej, Piotr Garbaczewski podjął studia stacjonarne na kierunku fizyka na Uniwersytecie Wrocławskim, które zakończył w 1971 roku, zdobywając tytuł magistra specjalizującego się w fizyce teoretycznej. Po ukończeniu edukacji rozpoczął pracę na tej samej uczelni, gdzie w ciągu swojej kariery akademickiej przeszedł przez wszystkie etapy awansu zawodowego, począwszy od stanowiska doktoranta, poprzez adiunkta, aż do profesora nadzwyczajnego.

W 1974 roku obronił pracę doktorską, uzyskując stopień naukowy doktora nauk fizycznych w dziedzinie fizyki. Po ośmiu latach, w 1982 roku, Rada Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego nadała mu stopień doktora habilitowanego nauk fizycznych. W 1998 roku tytuł profesora nauk fizycznych został mu przyznany przez prezydenta Polski Aleksandra Kwaśniewskiego.

Oprócz zajęć dydaktycznych na Uniwersytecie Wrocławskim, Garbaczewski miał również okazję pracować w Instytucie Fizyki na Wydziale Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Zielonogórskiego, gdzie kierował Zakładem Dynamiki Nieliniowej i Układów Złożonych w latach 2000-2006. Pełnił także obowiązki dyrektora Instytutu Fizyki w okresie od 2002 do 2005 roku.

Od 2006 roku Piotr Garbaczewski jest profesorem zwyczajnym w Uniwersytecie Opolskim, gdzie w 2008 roku objął kierownictwo Katedry Astrofizyki i Fizyki Teoretycznej po prof. dr hab. Bolesławie Grabowskim. Tego samego roku został dyrektorem Instytutu Fizyki na Uniwersytecie Opolskim, pełniąc tę funkcję aż do 2020 roku.

Wybrane publikacje

Zainteresowania naukowe Piotra Garbaczewskiego skupiają się na istotnych zagadnieniach w dziedzinie fizyki teoretycznej. Koncentruje się na fundamentalnych aspektach fizyki kwantowej, a także na takich dziedzinach jak nierównowagowa fizyka statystyczna, stochastyczne metody stosowane w fizyce, dynamika nieliniowa, oraz zjawiska chaotyczne, zarówno klasyczne, jak i kwantowe. Jego badania obejmują również materiały dotyczące układów złożonych, co czyni jego wkład w tę dziedzinę niezwykle cennym.

Do najważniejszych publikacji Piotra Garbaczewskiego można zaliczyć:

• Classical and Quantum Field Theory of Exactly Soluble Nonlinear Systems, monografia, World Scientific, 1985,
• Chaos – The Interplay Between Stochastic and Deterministic Behaviour, red. wraz z M. Wolfem i A. Weronem, Springer-Verlag, Berlin, 1995 (paperback reprint 2013),
• Dynamics of Dissipation, red. wraz z R. Olkiewiczem, Springer-Verlag, Berlin, 2002 (paperback reprint, 2010).

Pasje górskie

W latach 1971–1974 Piotr Garbaczewski wraz z różnymi towarzyszami takimi jak A. Lwow, Cz. Bajsarowicz, B. Nowaczyk, W. Myszkowski oraz W. Jarociński podejmował intensywną działalność wspinaczkową w Tatrach oraz na Kaukazie.

• W Tatrach, między innymi na Kazalnicy Mieguszowieckiej, zdobył drogi takie jak Drosta, Długosza, Momatiuka, a także direttissima oraz superdirettissima (III przejście).
• Na Małym Młynarzu zrealizował przejścia „Sprężyna” oraz Wielki Komin (II przejście).
• Na Młynarczyku wspiął się drogą Biedermana oraz „Przez Badyl” (II przejście).
• Na zachodniej ścianie Łomnicy zdobył Czarny Filar (III przejście) oraz tzw. „Hokejkę” (I polskie przejście zimowe).

Podczas swoich wypraw w Kaukazie, wspólnie z Cz. Bajsarowiczem i B. Nowaczykiem, zrealizował zdobycie Czatyn-tau drogą Sniesariewa przez „Romb”, a także wejście na Elbrus.

---

Oceń: Piotr Garbaczewski

---