Zbigniew Bereszyński

---

Życiorys

Urodziny Zbigniewa Bereszyńskiego miały miejsce w okresie powojennym, a jego edukacja zaczęła się od I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Opolu, które ukończył w 1975 roku. Następnie zdecydował się na studia chemiczne, które ukończył na Uniwersytecie Wrocławskim w 1980 roku.

W 1973 roku Zbigniew Bereszyński doświadczył represji ze strony Służby Bezpieczeństwa (SB), kiedy podejmował próby zainicjowania działalności opozycyjnej wśród swoich rówieśników. Jego opór wobec reżimu ujawnił się również w lutym 1978 roku, gdy razem z Wiesławem Ukleją został zatrzymany na 48 godzin za rozsiewanie ulotek, które były w proteście przeciwko Edwardowi Gierkowi.

W roku 1980, Bereszyński włączył się w organizację Niezależnego Zrzeszenia Studentów, gdzie współpracował z Wiesławem Ukleją oraz innymi studentami w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu. W okresie od października 1980 do kwietnia 1981 był redaktorem biuletynu studenckiego „Opolitechnik”, który stanowił znaczny krok dla niezależnego dziennikarstwa w regionie Opolszczyzny.

Jako aktywny działacz, Zbigniew zaangażował się w ruch obrony osób represjonowanych za swoje przekonania. Od września 1981 roku piastował stanowisko redaktora w Zarządzie Regionu Śląska Opolskiego NSZZ Solidarność, co potwierdza jego zaangażowanie w walkę o prawa pracownicze i obywatelskie.

Po wprowadzeniu stanu wojennego, Bereszyński został internowany w różnych ośrodkach odosobnienia od 13 grudnia 1981 do 14 października 1982 roku. Po wyjściu z internowania, jego aktywność przeniosła się na obszar podziemnej działalności wydawniczej i kolportażowej, którą prowadził w latach 1983–1989. Jest autorem broszury „Pomiędzy odnową a niepodległością. Ruch Solidarność wczoraj i jutro” wydanej w 1983 roku w podziemiu.

W okresie lat 1984–1990 Bereszyński był stałym współpracownikiem „Biuletynu Dolnośląskiego”, gdzie publikował swoje teksty pod kilkoma pseudonimami, takimi jak Jaromir Bilet czy Jakub Broński. Redagował także „Biuletyn Opolski”, który ukazał się w 1985 roku.

W 1989 roku brał czynny udział w protestach przeciwko układowi Okrągłego Stołu, a jego znaczenie w opolskim ruchu niepodległościowym podkreśla liczba oświadczeń wydanych w latach 1988–1990. Po zakończeniu przemian ustrojowych, w 1991 roku, stał na czołowej pozycji jako lider opolskiej listy kandydatów Partii Wolności w pierwszych po wojnie wyborach parlamentarnych.

Od 1996 roku związał swoją działalność z Ruchem Odbudowy Polski i do 2001 roku współpracował oraz był członkiem redakcji kwartalnika politycznego „Solidarność Walcząca”. W latach 90. XX wieku pełnił także funkcję sekretarza Rady Pracowniczej w Przedsiębiorstwie Budownictwa Hydrotechnicznego „Odra-1” w Opolu, a także działał w strukturach zakładowej Solidarności w swoim miejscu pracy.

Odznaczenia i nagrody

W 2001 roku Zbigniew Bereszyński otrzymał zaszczytne wyróżnienie w postaci Złotego Krzyża Zasługi. Odznaczenie to zostało przyznane przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, a jego celem była honoracja za ważne osiągnięcia w działalności na rzecz przemian demokratycznych, które miały miejsce w Polsce.

Natomiast w 2017 roku Bereszyński był uhonorowany Krzyżem Wolności i Solidarności, co stanowi dalsze potwierdzenie jego zaangażowania w walkę o wolność i demokrację. W tym samym roku z rąk ówczesnego marszałka województwa opolskiego, Andrzeja Buły, odebrał także odznakę „za zasługi dla województwa opolskiego”, co uznaje jego wkład w rozwój regionu.

---

Oceń: Zbigniew Bereszyński

---