Józef Madeja

---

Życiorys

Józef Madeja urodził się w 1899 roku w Opolu, w rodzinie o mieszanym pochodzeniu polsko-niemieckim. Jego ojciec, Jan, był urzędnikiem pocztowym pochodzenia polskiego, natomiast matka, Jadwiga z domu Froehlich, była Niemką. Po ukończeniu szkół podstawowych oraz gimnazjum realnego w Opolu, rozpoczął pracę jako nauczyciel w Ochodzach, a następnie w Szczepanowicach oraz Chmielowicach. W 1921 roku przeniósł się do polskiej części Górnego Śląska, gdzie kontynuował karierę pedagogiczną, a równocześnie rozwijał swoje umiejętności na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.

W wyniku ciężkiej pracy i wytrwałości, uzyskał tytuł magistra, a pod kierunkiem naukowym Stefana Szumana, na podstawie rozprawy porównawczej dotyczącej rozwoju językowego dzieci w Katowicach i Krakowie, uzyskał 12 grudnia 1937 roku stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki. W latach 1938-1939 pełnił rolę wykładowcy w Państwowym Pedagogium w Katowicach, a w czasie II wojny światowej angażował się w tajne nauczanie.

Po zakończeniu wojny, w 1956 roku, Madeja wrócił do Opola i podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej jako adiunkt w Katedrze Pedagogiki. Tytuł docenta przyznano mu 29 maja 1958 roku przez Centralną Komisję Kwalifikacyjną dla Pracowników Nauki. Od kwietnia 1959 roku przez dwa lata pełnił funkcję docenta w tej samej katedrze. Łącznie odbył 13 lat pracy na uczelni, prezentując imponujący dorobek naukowy składający się z ponad 50 prac.

W 1959 roku został wybrany dziekanem Wydziału Filologiczno-Historycznego, który powstał w wyniku przekształcenia Wydziału Filologicznego. W międzyczasie uzyskał stopień doktora habilitowanego, a jego aktywność przyczyniła się do wzmocnienia autorytetu uczelni oraz jej kompetencji naukowych, zwłaszcza po przyznaniu uprawnień do doktoryzowania. Madeja był także promotorem pierwszych prac doktorskich w Opolu i pełnił funkcję dziekana do 1962 roku.

Józef Madeja był pierwszym opolaninem, który 27 kwietnia 1962 roku uzyskał tytuł polskiego profesora nadzwyczajnego, a w 1968 roku tytuł profesora zwyczajnego. Jego życiową pasją stało się kształcenie kadry dla opolskiej uczelni. W 1962 roku, za swoje zasługi w obszarze nauki oraz organizacji życia akademickiego, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł latem 1975 roku.

---

Oceń: Józef Madeja

---