Alfred Nowinski

---

Życiorys

Młodość

Alfred Nowinski przyszedł na świat 18 sierpnia 1881 roku w Opolu jako syn oficerów. W domu zaciągnięto od najmłodszych lat silne oczekiwania, by poszedł w ślady ojca i wybrał wojskową karierę. Mimo tego młody Alfred obrał inną drogę i postanowił zostać nauczycielem. W tym celu rozpoczął naukę w seminarium nauczycielskim znajdującym się w Prószkowie. Po pomyślnym ukończeniu nauki, podjął pracę w gimnazjum w Opolu, gdzie uczył języka niemieckiego oraz religii. Jego zaangażowanie w edukację i społeczność lokalną było niezwykle silne, a w trakcie I wojny światowej Nowinski wziął udział w działaniach na froncie wschodnim, dowodząc kompanią przez trzy i pół roku.

Działalność polityczna

W okresie powstań śląskich Nowinski opowiedział się za decyzją, aby Górny Śląsk pozostał częścią Prus. Poświęcił swoje umiejętności polityczne, dołączając do Grenzschutzu oraz Abwehry, a także pełniąc funkcję gliwickiego okręgowego komisarza ds. plebiscytu. Jego rolą jako komisarza było organizowanie obrony cywilnej i koordynacja transportów dla śląskich emigrantów, którzy przybywali, aby oddać głos w plebiscycie. Ponadto Nowinski angażował się społecznie w działalność niemieckiego „Związku Górnoślązaków Wiernych Ojczyźnie” i był redaktorem pisma „Blatt der Oppelner Heimattreuen”, które miało na celu dzielenie się informacjami wśród lokalnej społeczności.

Twórczość i działalność kulturalna

Na jego twórczość znaczący wpływ miały doświadczenia z czasów wojny. Już podczas konfliktu publikował teksty dotyczące wojennych przeżyć w miesięczniku „Der Oberschlesier”. W 1912 roku, Nowinski opublikował wiersz „Pieśń dla Górnego Śląska”, do którego muzykę napisali Fritz Lubrich oraz Karl Braunisch, czyniąc z tego utworu popularną pieśń. Dziewięć lat później, w Lipsku, ukazał się jego tomik poezji zatytułowany „Krew serdeczna”. W 1927 roku we Wrocławiu wydano książkę „Przez trzy lata wojny ze śląską Landwehrą”, a rok później publikację „W blasku ognia. Powieść pewnego górnośląskiego miasta”. Nowinski pisał także zbiór baśni „Moja barwna łąka”, dzięki czemu zyskał przydomek „górnośląskiego La Fontaine’a”. Tworzył również sztuki teatralne, m.in. „Boże Narodzenie u krasnoludków” (1925), „Mistrz Friedemann” (1928), „Dom Boży” (1928) oraz „Zielony namiot”. Poza tym, jego wiersze regularnie ukazywały się w różnych czasopismach. Niestety z powodu przedwczesnej śmierci autora nie zdążył dokończyć powieści „Tobiasza Martina ucieczka przed śmiercią”, jak i noweli „Pająk” i „Ślubna skrzynia”. W rok po jego śmierci, na światło dzienne wyszedł tomik „Pomnik”, który ukazał dorobek artystyczny Nowinskiego.

Nowinski działając na rzecz kultury, powołał górnośląski związek literatury i sztuki pod nazwą „Sztuka Ponad Polityką”, był także jednym z współzałożycieli „Związku Pisarzy Górnośląskich” oraz członkiem zarządu górnośląskiego oddziału „Związku Obrony Niemieckich Pisarzy”. Na czołowej pozycji stał również jako prezes „Opolskiego Zrzeszenia Śpiewaczego Nauczycieli” i „Związku im. Schuberta”. Zmarł w nieoczekiwanych okolicznościach 19 stycznia 1933 roku na ulicach Opola.

Życie prywatne

Alfred Nowinski był żonaty z Marią, która również pracowała jako nauczycielka, co potwierdza, że życie prywatne pary łączyło pasję do edukacji i działalności społecznej.

---

Oceń: Alfred Nowinski

---