Janusz Kowalski (polityk)


Janusz Marcin Kowalski, urodzony 11 kwietnia 1978 roku w Opolu, to znana postać w polskiej polityce oraz utalentowany prawnik. Jego kariera polityczna obejmowała różnorodne funkcje oraz zaszczytne stanowiska, które potwierdzają jego zaangażowanie w sprawy publiczne.

W latach 2014-2015 pełnił rolę zastępcy prezydenta miasta Opola, gdzie miał okazję wpływać na rozwój lokalnej społeczności. Następnie, jako poseł na Sejm IX i X kadencji, reprezentował interesy swoich wyborców na wyższym szczeblu.

W okresie od 2019 do 2021 roku Kowalski był sekretarzem stanu w Ministerstwie Aktywów Państwowych, co świadczy o jego znaczeniu w zarządzaniu zasobami kraju. Jego doświadczenie nie kończy się jednak na tej pozycji, ponieważ od 2022 do 2023 roku sprawował obowiązki sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi, koncentrując się na kluczowych kwestiach związanych z rolnictwem.

Życiorys

Janusz Kowalski jest postacią o bogatym doświadczeniu w polskim życiu politycznym oraz zawodowym. Ukończył studia naWydziale Prawa i AdministracjiUniwersytetu Łódzkiego, gdzie zdobył magisterium z administracji w 2004 roku oraz magisterium z prawa w 2008 roku. W 2011 roku uzyskał także dyplom podyplomowy z zakresu prawa spółek na Uniwersytecie Warszawskim.

W działalności publicznej aktywnie uczestniczył w stowarzyszeniu Młodzi Konserwatyści od 1997 roku. Jego zaangażowanie było szczególnie widoczne w momentach tworzenia struktur w Opolu, a także w pracy w zarządzie głównym MK. Kowalski był także członkiem Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, które należało do Akcji Wyborczej Solidarność. Jego polityczna kariera kontynuowała się w 2001 roku, kiedy przeszedł do Przymierza Prawicy.

W ramach tej partii bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy Prawa i Sprawiedliwości w 2001 roku. Po rozwiązaniu Przymierza Prawicy, w 2002 roku Kowalski wstąpił do PiS. Jeszcze w tym samym roku, pod szyldem Komitetu Wyborczego Wyborców Ryszarda Zembaczyńskiego, uzyskał mandat radnego w Opolu, choć później stracił członkostwo w PiS z powodu reorganizacji w regionie. W latach 2005-2006 był częścią Platformy Obywatelskiej, jednak zrezygnował z jej szeregów na skutek konfliktu z Leszkiem Korzeniowskim.

W czasie swojej kariery kierował także Stowarzyszeniem „Stop Korupcji” od 2003 do 2008 roku, a po tym czasie pełnił rolę w Departamencie Dywersyfikacji Dostaw Nośników Energii w Ministerstwie Gospodarki. Pracował tam z Piotrem Naimskim oraz w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego. W latach 2009-2010 Kowalski był częścią Zespołu ds. Bezpieczeństwa Energetycznego w Kancelarii Prezydenta RP, a następnie zaangażował się w działalność gospodarcza, zostając prywatnym przedsiębiorcą.

W okresie od 2014 do 2015 roku był wiceprezydentem Opola, współpracując z Arkadiuszem Wiśniewskim. Jako działacz niezwiązany z żadną partią, dołączył do rady programowej PiS. Po opuszczeniu ratusza w Opolu, został prokurentem oraz członkiem zarządu Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa, przez dwa lata zasiadał w zarządzie Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych. Dodatkowo, zasiadał w radach nadzorczych Poczty Polskiej oraz KGHM Polska Miedź.

W 2019 roku wybrano go na posła na Sejm IX kadencji jako reprezentanta Solidarnej Polski na liście PiS, zdobywając 20 973 głosy. Po wyborach podjął działania mające na celu odbudowę regionalnych struktur swojej partii, która w 2023 roku przyjęła nazwę Suwerenna Polska. W tym samym roku został sekretarzem stanu w Ministerstwie Aktywów Państwowych, a także pełnomocnikiem rządu do spraw reformy właścicielskiej spółek Skarbu Państwa. Jednak już 19 lutego 2021 roku został odwołany z tej funkcji.

W maju 2021 roku poddany został karze przez Komisję Etyki Poselskiej, co było wynikiem kontrowersji związanych z jego wypowiedziami na temat osób LGBT. Kowalski wyrażał krytyczne stanowisko wobec członkostwa Polski w Unii Europejskiej, nie szczędząc ostrych słów, gdyż związki z Unią postrzegał jako przyczynę problemów energetycznych i społecznych.

W 2022 roku powołano go na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi, pełniąc jednocześnie funkcję pełnomocnika rządu ds. przetwórstwa i rozwoju rynków rolnych. W 2023 roku ponownie uzyskał mandat poselski, zdobywając 14 593 głosy. Po realizacji obowiązków w ministerstwie w grudniu tegoż roku, Kowalski zrezygnował z członkostwa w Suwerennej Polsce, aby wrócić do PiS we wrześniu 2024 roku.

Jako autor, Kowalski publikował w takich czasopismach jak „Pro Publico Bono”, „Gazeta Polska” oraz „Nowe Państwo”. Jest również współautorem książki o Lechu Kaczyńskim pt. „Lech Kaczyński. Biografia polityczna 1949–2005”.

Wyniki wyborcze

Przedstawiamy szczegółowe informacje dotyczące wyników wyborczych Janusza Kowalskiego, które ukazują jego zaangażowanie w życie polityczne na przestrzeni lat. Warto zwrócić uwagę na różnorodność komitetów, z którymi współpracował, co pokazuje jego adaptacyjność oraz zmienność narodowych preferencji wyborczych.

Rok wyborówNazwa komitetuTyp organuOkręg wyborczyRezultat
2001_Prawo i SprawiedliwośćSejm IV kadencjinr 212330 (0,75%)
2002_KWW Ryszarda ZembaczyńskiegoRada Miasta Opolanr 4993 (13,76%)
2005_Platforma ObywatelskaSejm V kadencjinr 215662 (2,12%)
2019_Prawo i SprawiedliwośćSejm IX kadencji20 973 (5,16%)
2023Sejm X kadencji14 593 (3,04%)

Odznaczenia

Janusz Kowalski, jako wyróżniający się polityk, otrzymał Medal 100-lecia ustanowienia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w 2018 roku. To odznaczenie stanowi symbol uznania dla jego wkładu w rozwój i wsparcie polskiego wojska. Medale tego typu są nadawane za szczególne osiągnięcia w służbie publicznej oraz zaangażowanie w kwestie obronności kraju.

Przypisy

  1. Janusz Kowalski wraca do PiS. Co z Suwerenną Polską Ziobry?. gazetaprawna.pl, 30.09.2024 r. [dostęp 21.09.2024 r.]
  2. Zaskakująca decyzja Janusza Kowalskiego. „Złożyłem rezygnację”. onet.pl, 19.06.2024 r. [dostęp 19.06.2024 r.]
  3. Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2023 [online], pkw.gov.pl [dostęp 24.10.2023 r.]
  4. Janusz Kowalski: gdyby dzisiaj było referendum, zagłosowałbym przeciwko wejściu do UE. onet.pl, 19.09.2021 r. [dostęp 16.09.2022 r.]
  5. Joanna Szwalikowska: Terlecki i Kowalski ukarani przez komisję etyki. Za „puknij się w czoło” i „odczłowieczanie osób LGBT”. gazeta.pl, 05.05.2021 r. [dostęp 16.09.2022 r.]
  6. Janusz Kowalski odwołany ze stanowiska wiceministra. interia.pl, 20.02.2021 r. [dostęp 20.02.2021 r.]
  7. Andrzej Gajcy: Antyunijna szarża skończy się dymisją. Kierownictwo PiS nie chce Janusza Kowalskiego w rządzie. onet.pl, 19.02.2021 r. [dostęp 16.09.2022 r.]
  8. Walka o wpływy na opolskiej prawicy. „Ziobryści” w natarciu. naszemiasto.pl, 06.01.2020 r. [dostęp 09.01.2020 r.]
  9. Nowi wiceministrowie w Ministerstwie Aktywów Państwowych. gov.pl, 12.12.2019 r. [dostęp 12.12.2019 r.]
  10. Mariusz Lodziński: Wyniki wyborów 2019. Kowalski: kampania wyborcza to było preludium. wyborcza.pl, 14.10.2019 r. [dostęp 25.10.2019 r.]
  11. Janusz Kowalski wzbogacił się na „dobrej zmianie”. W rok zarobił dwa miliony. money.pl, 16.08.2022 r. [dostęp 13.01.2023 r.]
  12. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 06.04.2021 r.]
  13. Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 09.06.2020 r.]
  14. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 31.10.2019 r.]
  15. Komu podpadł Kowalski. nto.pl, 11.05.2012 r. [dostęp 25.10.2019 r.]
  16. Nasz temat: 15 lat działalności środowiska konserwatywnego w Opolu. „Przełomowy 2002 rok”. „Niezależna Gazeta Obywatelska” w Opolu, 03.09.2002 r. [dostęp 25.10.2019 r.]
  17. Oświadczenie majątkowe. bip.um.opole.pl. [dostęp 31.10.2019 r.]
  18. KRS Polska Fundacja Narodowa Nr KRS 0000062432.
  19. Walor okolicznościowy dla Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. pwpw.pl, 31.05.2018 r. [dostęp 12.10.2023 r.]
  20. Janusz Kowalski. wnp.pl. [dostęp 25.10.2019 r.]
  21. Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 21.09.2024 r.]

Oceń: Janusz Kowalski (polityk)

Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:5