Piotr Zawada


Piotr Zawada, urodzony 30 września 1889 roku we Wróblinie, był polskim duchownym i zakonnikiem Misjonarzy Świętej Rodziny. Jego życie zakończyło się tragicznie 12 listopada 1939 roku w Paterku, gdzie stał się ofiarą niemieckich zbrodni nazistowskich.

W swojej karierze pełnił funkcje profesora oraz rektora seminarium duchownego, a jego wkład w życie religijne oraz edukacyjne naszego kraju pozostaje ważnym elementem pamięci historycznej.

Życiorys

Piotr Zawada złożył swoją pierwszą profesję zakonną w holenderskiej miejscowości Grave, znajdującej się w Brabancji Północnej, 4 października 1916 roku. Jego duchowa podróż rozpoczęła się w pełni, gdy 15 sierpnia 1920 roku otrzymał święcenia kapłańskie, również w Holandii.

Po przybyciu do Polski w 1921 roku, stał się współzałożycielem pierwszego domu zakonnego Misjonarzy Świętej Rodziny z siedzibą w Wieluniu wraz z ks. Antonim Kuczerą. Rola Zawady w tym zakonie była istotna, bowiem pełnił funkcję mistrza nowicjatu, a także profesora oraz rektora niższego i wyższego seminarium duchownego w Kazimierzu Biskupim.

Nie ograniczał się jedynie do działalności akademickiej; prowadził również misje ludowe oraz rekolekcje, które miały na celu duchowe wzbogacenie lokalnej społeczności. Jego zaangażowanie w życie zakonne było tak intensywne, że przed II wojną światową przez pewien czas piastował urząd prowincjała zakonu.

Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie, gdy został zamordowany przez niemieckich okupantów w czasie zbrodni w Paterku. Tego feralnego dnia życia straciło 25 braci zakonnych oraz 5 kapłanów, a jego śmierć była dużą stratą dla wspólnoty zakonnej i społeczności, którą służył.

Przypisy

  1. Misjonarze Świętej Rodziny, Archiwum. [dostęp 18.04.2018 r.]
  2. Misjonarze Świętej Rodziny, Martyrologium. [dostęp 18.04.2018 r.]
  3. a b Zachariasz Kruża, Swastyka nad Górką Klasztorną, Kuria Prowincjalna Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny, Górka Klasztorna, 1987, s.87

Oceń: Piotr Zawada

Średnia ocena:4.95 Liczba ocen:17