Peregryn z Opola, znany jako ważna figura w historii dominikanów, urodził się około 1260 roku w Opolu, a jego śmierć miała miejsce około 1333 roku najprawdopodobniej we Wrocławiu. Był on nie tylko śląskim dominikaninem, lecz także kaznodzieją, który działał na przełomie XIII i XIV wieku, a także pełnił funkcję spowiednika księcia Władysława.
Studia rozpoczął w studium konwentualnym w Raciborzu, później kontynuując edukację na jednym z zachodnich uniwersytetów. W roku 1303 objął stanowisko przeora konwentu św. Jakuba w Raciborzu, nawiązując bliskie relacje z dworem Przemysława raciborskiego. Dwa lata później przeniósł się do klasztoru św. Wojciecha we Wrocławiu.
Peregryn z Opola sprawował urząd dwukrotnego prowincjała dominikanów w latach 1305-1312 oraz 1322-1327. Jego działania obejmowały przewodniczenie kapitule prowincjalnej dominikanów w Elblągu w 1310 roku, gdzie na prośbę papieża oceniono stan zakonu krzyżackiego. Dodatkowo, w 1312 roku, brał udział w kapitule generalnej dominikanów w Carcassonne.
W 1318 roku na mocy decyzji papieża Jana XXII został mianowany pierwszym inkwizytorem na ziemiach polskich, pełniąc ten urząd do 1327 roku, kiedy to z niego zrezygnował. Ostatnia źródłowa wzmianka o Peregrynie pochodzi z 1333 roku, a dokładny termin jego śmierci pozostaje nieznany.
Największą sławę przyniosły mu kazania, w tym zbiór De tempore i De sanctis, napisanych po łacinie, przypuszczalnie w Raciborzu, w latach 1295-1304. Te dzieła zyskały dużą popularność, czego dowodem są blisko 300 zachowanych średniowiecznych kopii rękopiśmiennych. Po wynalezieniu druku, kazania Peregryna zyskały jeszcze większą rozpoznawalność, a już w XV wieku opublikowano siedem edycji w niemieckich oficynach wydawniczych z Kolonii, Strasburga i Ulm.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Curtis Emanuel Cassell | Andrzej Hanich | Radosław Chałupniak | Piotr Zawada | Marcin Worbs | Teodor Sąsała | Marek Lis | Franz Bittner (teolog) | Józef KrólOceń: Peregryn z Opola