Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Opolu

---

Historia kościoła

Budowę tej świątyni rozpoczęto w kwietniu 1930 roku. Już 10 sierpnia tego samego roku kościół osiągnął stan surowy, co oznacza, że jego szkielet był gotowy. Wkrótce, 19 października 1930 roku, odbyła się konsekracja kościoła, którą przeprowadził sufragan wrocławski, ksiądz biskup Walenty Wojciech.

Nieco przed wybuchem II wojny światowej, świątynia przeszła pierwszą rozbudowę, w wyniku której jej korpus powiększono o trzy przęsła. Po wojnie zrealizowano kolejne prace, które pozwoliły na dobudowanie kruchty, co znacznie zwiększyło funkcjonalność budynku.

Uroczystość Bożego Ciała w 2019 roku była nietypowa, ponieważ właśnie wtedy w kościele została poświęcona nowa kaplica Najświętszego Sakramentu. W centrum tej kaplicy znajduje się monstrancja, co podkreśla jej niezwykły charakter. Po jednej stronie kaplicy umieszczono witraże z wcześniejszych lat, a po drugiej stronie przygotowano nowe polichromie.

Te polichromie przedstawiają sceny z Ewangelii, takie jak Chrzest Pana Jezusa, Objawienie na Weselu w Kanie Galilejskiej, piękny Pasterz, Woda Żywa oraz Umycie nóg apostołom. Autorem tego projektu jest jezuita, ojciec Przemysław Wysogląd, który zrealizował projekt w zgodzie z tradycjami i duchowym przesłaniem tego miejsca.

Architektura i wnętrze kościoła

Świątynia, o której mowa, jest wspaniałym przykładem architektury kościelnej i ma formę trójnawowej budowli. Jej plan jest prostokątny, a całość nie jest orientowana, co sprawia, że prezbiterium kieruje się w stronę południową. Dolna część kościoła zbudowana jest z piaskowca, natomiast wyższe partie wykonane są z cegły, a powierzchnia całej struktury jest otynkowana.

Na dachu dominuje czworoboczna wieża, która powstała w miejscu przejścia nawy głównej do prezbiterium. W górnej części wieży znajdują się cztery prostokątne okna, które są zamknięte łukiem pełnym. Wieża przykryta jest ceramicznym dachem czteropołaciowym, krytym dachówką karpiówką, a całość uwieńczona jest sygnaturką oraz iglicą, na której widnieje data: „1910”.

Wejście do tej świątyni posiada od góry łuk koszowy i zamknięte jest dwuskrzydłowymi, płycinowymi drzwiami, które ozdobione są snycerką. Wnętrze kościoła poprzedza kruchta jednokondygnacyjna. Dodatkowe drzwi, również dwuskrzydłowe i płycinowe, zachowane są w podobnym stylu dekoracyjnym. Na obu bokach nawy głównej mieszczą się nawy boczne.

Dach nad nawą główną jest dwuspadowy i pokryty karpiówką. Znajdziemy tu również luzy, zwane lukarnami, które mają pionowe okna pokryte trójpołaciowymi daszkami. Nad nawami bocznymi unosi się dach pulpitowy, który natomiast pokryty jest miedzianą blachą. Kościół jest stabilizowany przez przypory, co dodaje mu charakterystycznego wyglądu.

Prezbiterium kończy się absydą, a wewnątrz można dostrzec empory, które przypominają trybuny lub chór. Okna prezbiterium są prostokątne i rozmieszczone jedno nad drugim w wąskiej, eleganckiej płycinie. W nawach bocznych umieszczono owalne okna, które dopełniają całości architektonicznej.

Warto również zwrócić uwagę na styl barokowy, w jakim wykonane są ołtarz główny, ołtarze boczne oraz ambona. Te detale architektoniczne nadają wnętrzu głębię oraz bogactwo estetyczne, podkreślając religijny nastrój tego wyjątkowego miejsca.

Organy

Organy w Kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Opolu zostały zaprojektowane i wykonane przez Carla Berschdorfa w 1937 roku, co czyni je zabytkowym instrumentem o dużym znaczeniu historycznym. Stół gry zainstalowany jest po lewej stronie chóru, co pozwala na łatwy dostęp dla organisty. W październiku 2015 roku organy przeszły konserwację oraz strojenie, które zostało przeprowadzone przez Macieja Mamela z Dobczyc, gwarantując tym samym ich doskonały stan techniczny oraz brzmieniowy.

Instrument ten posiada różnorodną dyspozycję, która umożliwia uzyskanie bogatego i zróżnicowanego dźwięku. Dód jest istotny w kontekście liturgicznym oraz koncertowym, co czyni ten instrument wyjątkowym w swoim rodzaju.

Dyspozycja instrumentu przedstawia się w następujący sposób:

Manuał I	Manuał II	Pedał
1. Nachthorngedeckt 16′	1. Weitgedeckt 8′	1. Principalbas 16′
2. Principal 8”	2. Quintade 8′	2. Subbas 16′
3. Holzflőte 8′	3. Dolkan 8′	3. Zartbass 16′
4. Gemshorn 8	4. Ital. Prinzipal 4′	4. Octavbass 8′
5. Gamba 8′	5. Nachthorn 4′	5. Gedacktpommer 8′
6. Octave 4′	6. Spitzquinte 2 2/3′	6. Choralbas 4′
7. Rohrflőte 4′	7. Schwiegel 2′	7. Rożek 2′
8. Schweizerpfiefe 2′	8. Terz 1 3/5′	8. Mixtura 3x
9. Sesgialtera 8′	9. Super-Kwinta 1 1/3′	9. Posaune 16′
10. Cornett 3fach	10. Cymbel 3x	_
11. Mixtur 4fach	11. Krummhorn 8′	_
12. Trompet 8′	_

Dzwony

W październiku 1930 roku na wieży kościoła zainstalowano cztery dzwony, które stały się nieodłącznym elementem jego brzmienia. Niestety, w 1943 roku sytuacja się zmieniła, gdyż trzy z nich zostały zdemontowane i przekazane do użycia wojennego przez III Rzeszę, pozostawiając tylko najmniejszy, poświęcony św. Ignacemu Loyoli.

W marcu 1979 roku postanowiono uzupełnić brakujące dzwony i zamontowano trzy nowe, które zostały odlane w renomowanej Odlewni Dzwonów Walerii Felczyńskiej oraz Janusza w Przemyślu. Dzięki temu na wieży kościelnej ponownie zainstalowano cztery dzwony, w tym jeden najstarszy, którego historia sięga lat 30. XX wieku.

Największy dzwon waży 970 kg, a jego ton to f’. Na dzwonie widnieje inskrypcja: „Jesus Christus Filius Dei Rex universi Pastor et Salvator noster Caritas immeusa. Opole 1979”. Średni dzwon, o wadze 500 kg i tonie a’, nosi napis: „Maria Virgo Immaeculata Dei pare Matter Ecclesiae Spes nostre. Opole 1979”. Najmniejszy z dzwonów ma 130 kg wagi, ton f” i inskrypcję: „Joseph Vir Justus Sporsus Mariae Custos Verbi Internati Patronus Ecclesiae”. Z kolei najstarszy zachowany dzwon z 1930 roku waży 290 kg, jego ton to c”, a napis brzmi: „Sole et in choro Ignatium inaploro”.

Wynikowa łączna waga wszystkich czterech dzwonów obecnie wynosi 1890 kg, co stanowi ponad połowę mniej niż całkowita masa czterech dzwonów, które zdobiły wieżę w latach 30. XX wieku.

---

Oceń: Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Opolu

---