Zygfryd Friedek

Friedek przez wiele lat był związany z trzema klubami żużlowymi w Polsce. W okresie 1964–1965 przez dwa sezony reprezentował bydgoską Polonię, z którą w 1964 roku zdobył brązowy medal Drużynowych Mistrzostw Polski. Jego sportowa kariera nabrała tempa w 1970 roku, kiedy to stanął do rywalizacji w barwach Kolejarza Opole, a właśnie w tym zespole osiągnął swoje największe sukcesy indywidualne w latach 1963 oraz 1966–1975.

Jednym z kluczowych momentów w jego karierze był udział w historycznym finale Indywidualnych Mistrzostw Świata na Żużlu, który miał miejsce w 1970 roku na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu. Zajął tam XVII miejsce, co było ogromnym osiągnięciem jak na ówczesne standardy. Friedek brał również udział w dwóch finałach indywidualnych mistrzostw kraju, gdzie w 1967 roku zdobył brązowy medal w Rybniku, a w 1971 roku uplasował się na piątej pozycji na tym samym stadionie.

Warto zauważyć, że Zygfryd Friedek dwukrotnie stawał na starcie finałów Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski. W 1968 roku w Lesznie zajął trzecie miejsce, a rok później w Lublinie uplasował się na piętnastej pozycji. Jego dorobek obejmuje także występy w zawodach o Złoty i Srebrny Kask, gdzie w 1970 roku zajął siódme miejsce, a w kolejnym sezonie piąte. W 1966 roku odniósł spektakularny sukces, zwyciężając w pierwszej edycji Srebrnego Kasku, a w następnym roku uzyskał drugą lokatę.

Karierę sportową zakończył w klubie z Rzeszowa, gdzie występował w latach 1977–1979, zdobywając punkty dla miejscowej Stali. Jego poświęcenie i osiągnięcia zostały docenione, gdy w 1967 roku zwyciężył w pierwszym plebiscycie na najlepszego sportowca województwa opolskiego, organizowanym przez redakcję „Trybuny Opolskiej”.